İnönü Stadı'nda Rihanna Şov!

Radikal, Haziran 2013

Rihanna’nın 2010’da Kuruçeşme’de verdiği konserde, açıkhavada parfüm kokusundan vefat edip milliyet.com.tr’nin en ilginç ölümler galerisine girerim diyordum, olmadı. Oradan sağ çıktım, akıllanmadım, ikinci İstanbul konseri için İnönü Stadı’na doğru ilerliyorum. Stadın çevresi ebeveyn cenneti. Çocukları içeriye yollayıp ellerinde çekirdek paketleri, “beleştepe”ye kurulmuşlar. Konser alanına giriyorum, koca stat tıklım tıklım. “Apaçi” tabir edilen beyler, minik melek yavrular, kafada Rihanna bandıyla kızına poz veren anne, oğluna statta olmanın verdiği gazla “Zıpla zıpla zıplamayan Cimbomlu ehehe” diyen baba, çakma Rihannalar, hemşerim Sabri Sarıoğlu, kısaca çeşit çeşit insan var içeride; gerçek bir dünya starı konseri...

Baba göremiyoruz

Sahnede ön grup olaraktan DJ ikili GTA var. YouTube’da tık rekortmeni ne kadar şarkı varsa remix’leyip bir set yapmışlar, sağ olsunlar. Saat 22.15, her sessizlikte Rihana geliyor diye kamerayı açmaktan şarjlar konser başlamadan yarıya inmiş durumda! Bu sırada, sahne önünde yanımda bir baba-kız var. Kız babasına sahneyi göremediğini söylüyor, baba kızını omzuna alır almaz arkadan çığlıklar yükseliyor: “Göremiyoruz!” Baba sinirleniyor, kızı bırakıp arkadaki gençlerle laf dalaşına giriyor, gençlerden biri ağlayarak annesini arıyor: “Annee, burda bir adam var, bizi tehdit ediyor!” Küçük kız yerde, ağlıyor. Baba delirmek üzere. Arkadakiler iyice dellendi. Çarşı karıştı! Nihayet 22.30’da Rihanna sahnede. Üstünde kaftana benzeyen bir şey var, detayına hiç girmeyeyim, zaten anında savurup atıveriyor kenara. Üzerinde iki parça, mayomsu bir kostümle kalıyor.

Desibel denemesi

Konseri ‘Mother Mary’ ile açıp, ikinci şarkının sonunda halimizi hatrımızı soruyor. Beni soracak olursanız ben çok iyiyim deyip “Haydi partiliyor muyuz?” diye soruyor. O da soru mu minvalinde bir “Yeeeaaaaaoooo” yükseliyor stattan. ‘Birthday Cake’, ‘Talk That Talk’, ‘Pour It Up’ ile devam ediyor konsere Rihanna. Bir-iki Türkçe kelime öğreneyim de sahneden söyleyeyim zahmetine hiç girmemiş. Şarkı aralarında “İstanbuuul!” diye bağırmakla yetiniyor. Zaten gerek de yok, o her “İstanbul!” dediğinde İnönü’de desibel rekoru denemeleri yapılıyor. Peş peşe gelen ‘Man Down’, ‘Rude Boy’, ‘Jump’, ‘Umbrella’ ve ‘Rockstar’la ortalık biraz daha hareketleniyor. Rihanna’nın keyfi yerinde, koreografinin baygın bakışlar atıp seksi seksi salınmasını gerektirmediği her anında gülümsüyor. Bu arada konserin başında sinir krizi geçiren baba-kız çözümü bulmuş. Küçük kız bir kasanın üstünde (Feriha sıtayl) izliyor konseri. Güzel fikir. Her 4-5 şarkıdan sonra, sahneyi gitaristi Nuno Bettercourt’a emanet ediyor. O hünerlerini sergilerken Rihanna kostüm değiştirip dönüyor. Ancak bu kostüm değiştirme meselesini biraz abartmış sanki. Değişiklik Formula 1 Pitstop hızında da olsa seyirci sıkılıyor aralarda. İlk iki kostümü birbirinin neredeyse aynısıydı zaten. Dördüncü kostüm kırmızı elbiseninse ömrü bir şarkı oldu. Bu kostüm işini iyi kıvıramamış Rihanna ve ekibi. Rihannacığım bunu okuyorsan, o işe bir el at derim... Gelelim konserin koptuğu noktaya. ‘We Found Love’ın ilk notası duyulur duyulmaz çıldırıyor seyirci. Rihanna o gazla sahne önüne iniyor, posterleri imzalıyor, hayranlarının ona dokunmasına izin veriyor, onları iyice çıldırtıp sahneye geri dönüyor. Seksi hareketlere, kendine dokunmalara, göz süzmelere, hoplayıp zıplamalara devam... Sahneye hakikaten yakışıyor kadın! ‘We Found Love’ın ardından ‘S & M’, ‘Only Girl’, ‘Don’t Stop the Music’ geliyor. ‘Where Have You Been’den sonra ise herkese teşekkür edip gidiyor Rihanna. Herkes birbirine bakıyor: “E ‘Diamonds’ı söylemedi?” Yemezler! Bekliyoruz. “Rihanna” tezahüratlarına devam. Işıklar bir türlü açılmıyor, gitmeye yeltenenler oluyor. Derken birkaç dakika sonra dönüyor nihayet Barbadoslu. ‘Stay’ ve ‘Diamonds’ ile bitiriyor konseri. Binlerce kez teşekkürler edip bir kez daha geleceğini söylüyor ve ayrılıyor sahneden. Biz de “Yine bekleriz” deyip çıkışlara doğru ilerliyoruz İnönü’de. İstikamet Gezi Parkı!